Kim była Helena Rubinstein?

Urodziła się w 1870 roku w Krakowie, a zmarła 95 lat później w Nowym Jorku. W dzieciństwie mieszkała w słynnej dzielnicy Kazimierz, nieopodal Uniwersytetu Jagiellońskiego. Była najstarszą z ośmiu córek, jej ojciec- Hercl Naftal Rubinstein sprzedawał naftę w pobliskim sklepie, zaś matka- Augusa Gitel Silberfeld opiekowała się rodziną. W wieku 18 lat wyemigrowała do Australii, by pomóc w opiece nad dziećmi swojemu wujkowi. Po krótkim czasie rozpoczęła pracę w aptece, gdzie jej uroda i nieskazitelna cera wzbudziła podziw u tamtejszych kobiet. Wtedy też narodził się jej pierwszy pomysł na biznes – postanowiła rozprowadzać wśród Australijek krem doktora Lykusky’ego, który w małych słoiczkach przesyła jej matka z rodzinnego Krakowa. Popyt na towar był jednak wciąż duży, a dostawy zbyt rzadkie by sprostać potrzebom rynku, dlatego też Helena postanowiła poprosić o przesłanie receptury i sama zaczęła produkować go na miejscu. Od początku działalności ceny specyfiku nie były niskie, a czasem odpowiadały równowartości pensji. Po kilku latach działalności, podczas których właścicielka zatrudniła w przedsiębiorstwie członków swojej rodziny i  rozszerzyła gamę produktów, jej głównym problemem stała się konkurentka – Elizabeth Arden. Próbą walki o udział w rynku było ciągłe udoskonalanie produktów, konsultacje ze światowej sławy dermatologami i podróże po świecie w celu szukania inspiracji i reklamowania marki.

Pomysł na rozwój: instytut piękności

W 1908 roku Rubinstein otworzyła w Anglii Instytut Piękności „Valaze”, który po roku działalności zapewnił jej ponad 1000 stałych klientek, a co za tym idzie znaczne zyski. Kolejny salon otworzyła już w Paryżu, gdzie także odniosła duży sukces. W 1923 roku katalog jej produktów zawierał 80 pozycji do pielęgnacji ciała, 160 specyfików do makijażu oraz kremy wyszczuplające. Businesswoman cały czas trzymała się konsekwentnie ustalonej polityki cenowej i nawet najmniejsze produkty sygnowane jej nazwiskiem należały do gamy towarów luksusowych. W 1928 roku, za kwotę 8 milionów dolarów, sprzedała znaczną część udziałów w firmie spółce Lehman Brothers. Na rozwój jej imperium duży wpływ miała jednak druga wojna światowa, na czas której wyemigrowała do Nowego Jorku. Po zakończeniu wojny powróciła do Paryża, gdzie w wieku siedemdziesięciu lat na nowo z sukcesem odbudowała swoje przedsiębiorstwo.

Sprytne podejście do zarządzania (?)

Jej specyficzny styl bycia oraz sposób patrzenia na świat miał duże znaczenie w odniesieniu sukcesu. Rubinstein lubiła luksus, który poniekąd wpisywała w koszty prowadzenia działalności. Drogie stroje traktowała jako ubrania robocze i w rozliczeniach podatkowych przedstawiała je właśnie w ten sposób. Rozliczała się w dwóch urzędach – nowojorskim i paryskim, dzięki czemu uzyskiwała podwójne zwroty. Jej sposób zarządzania został określony natomiast jako humorzasty i ekscentryczny.

W dniu, w którym zmarła, przemysł kosmetyczny był dziesiątym najważniejszym w USA. Pierwszym kupcem jej imperium był koncern Colgate-Palmolive, lecz brak doświadczenia spowodował, iż firma nie była rentowna. Kolejnym kupcem była wywodzące się z Japonii przedsiębiorstwo KAO, które także nie potrafiło powtórzyć sukcesu Rubinstein. Dopiero gdy marka trafiła w ręce właściciela L’Oreal udało się odzyskać jej dawną świetność.

Źródłem sukcesu Heleny Rubinstein było dostrzeżenie w odpowiednim momencie luki rynkowej i zapotrzebowania na konkretne kosmetyki. Zaznaczyć trzeba, iż wytwarzane przez nią produkty doskonale korespondowały z jej osobowością i stylem bycia. Dzięki temu, jako kobieta otaczająca się luksusem miała bardzo dobre rozeznanie w tym jak promować drogie specyfiki do ciała.